nona mkrtchyan

  Երբեմն կյանքում ամեն ինչ չէ, որ լինում է այնպես, ինչպես մենք ենք ցանկանում:

  Լինում են պահեր, երբ աշխարհը շատ գեղեցիկ է թվում, լինում են պահեր, երբ զարմանում ես ու նաև բարկանում, որ մարդը կարող է ընդունակ լինել նման պահվածքի:

  Ես շատ եմ բարկանում, երբ իմ շրջապատում մարդիկ իրենց վատ են դրսևորում:

  Օրինակ՝ երբ աղտոտում են իրենց շրջապատող բնությունը, առանց ափսոսելու փչացնում ուրիշներին պատկանող գույքը, աղբը նետում են՝ որտեղ պատահի: Բայց չէ՞ որ բնության մաքուր օդը մեզ այնքան անհրաժեշտ է մեքենաների ու տեխնիկայի այս դարում:

  Երբ փողոցում, տրանսպորտում տարիքով մարդիկ հարգանքի չեն արժանանում, դա նույնպես ինձ շատ է բարկացնում: Չէ՞ որ նրանք մեր բոլորի տատիկներն ու պապիկներն են և մեր օգնության կարիքը շատ ունեն:

  Բարկանում եմ, երբ աշակերտը դպրոց է հաճախում ոչ թե սովորելու և գիտելիք ձեռք բերելու համար, այլ անիմաստ օր է վատնում, չի սովորում և խանգարում է մյուսներին: Մինչդեռ ծնողները նրա հետ շատ մեծ հույսեր են կապում:

  Երբեմն շատ ծնողներ չեն հետևում իրենց երեխաների դաստիարակությանը:

  Երբեմն շատ տղաներ հարևանի այգուց միրգ գողանալու համար կոտրում են նաև ծառի ճյուղերը, որը շատ տգեղ երևույթ է: Հետո շատ հեշտությամբ գողանում են ուրիշի ունեցվածքը, և նրանց դա բոլորովին ցավ չի պատճառում:

  Բարկանում եմ, երբ որ ազնվությունը երբեմն չի գնահատվում:

  Այսպես կարելի է երկար թվարկել մարդկանց կողմից արվող սխալ քայլեր, որոնց հանդիպում ենք ամենուրեք: Իսկ եթե յուրաքանչյուր ոք պատասխան տա իր արած ամեն մի սխալ քայլի համար, մենք ստիպված չենք լինի բարկանալ...

Մկրտչյան Նոնա

Սևանի N4 հիմնական դպրոցի

7-րդ ա դասարանի աշակերտուհի